(Muurschildering voor de overleden kickbokser Ramon Dekkers)
Als Bredase ken ik Tuinzigt wel een beetje, de wijk die centraal stond in de tv-serie Typisch Tuinzigt van de NPO. Mooi gemaakt en de min of meer markante bewoners respectvol in beeld gebracht.
Poes
Carla, Poes, Mama Ketamine (de lieve moeder van een jonge DJ die haar zoon’s nummer Ketamine het mooist vond), Vader Ketamine en de werkloze jongeman die zeker weet dat mensen met een baan en/of geld elke dag kaviaar eten – leuk, ik heb ze allemaal al gezien.
Poes al een paar keer zelfs. Ze doet haar naam eer aan. Je zou haar zo willen knuffelen; nog kleiner dan ik en een lief vrouwke, da zie de zo.
Voor ons is de wijk meestal een doorgang naar mooi gebied, maar we stappen er graag af voor een boodschap, een foto van een beeld en voor blommekes:
Zoals het mooie veld sieruien dat ik gisteren zag. Een enigszins vrolijke noot, zo vlak voor het crematorium waar bijna alle Bredanaars weleens (of uiteindelijk) komen. En waarvan ze bijna allemaal zouden zeggen: Daar motte nie te vaak naartoe en Daar kende gij maar beter nie zijn.
